تماشاگران «سی‌صد» سه بار غافلگیر می‌شوند
تاریخ انتشار: ۱۳ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۴۰۱۰۰۳
به گزارش ایران آنلاین، شاید روزی که وزیر سابق تعاون، کار و امور اجتماعی در مورد شغل‌های خلق الساعه حرف می‌زد و وعده رونق کسب و کار می‌داد؛ اگر تیزبینانه «امور اجتماعی» را رصد می‌کرد؛ می‌توانست راهکارهایی ارائه کند. راهکاری که حداقل بخشی از آن در دل رویدادهای هنری جاری است.
زاویه داشتن دولتمردان با هنرمندان در همه حال به ضرر دولت‌ها بوده، چرا که هنرمندِ خلاقِ مبتکر راه حل تزریق آرامش، شادابی و آگاهی به جامعه را بهتر از هر دولتمردی می‌داند!
و اما.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سهراب پورناظری نوازنده‌ای ارزشمند است که در کوران ناملایمات اقتصادی جامعه، هنرمندانه؛ ضمن تزریق شادابی و نشاط، در ایجاد شغل‌های خلق الساعه توانمند و هوشمندانه عمل کرده است. کنسرت نمایش سی صد هدیه سخاوتمندانه‌ای از طرف جامعه هنری به مردم ایران است...
برنامه‌ای که هر شب میزبانِ ۳ هزار و هشت صد تماشاچی است و به لطف خالقان اثر، سفره پربرکتی برای کسب درآمد هزاران نفر در هر اجراست.
تماشاگران «سی‌صد» سه بار غافلگیر می‌شوند/ فرصت‌های شغلی پروژه‌ای عظیم
منِ مخاطب را تصور کنید! از طریق سامانه فروش بلیط و استفاده از اینترنت بلیط کنسرت را تهیه می‌کنم. مهیای رفتن به کنسرت می‌شوم. رفتن با خودروی شخصی مصائب بسیاری دارد؛ از جمله پیدا کردنِ جای پارک. پس بسیاری از مخاطبان، همچون من، رفتن با تاکسی‌های اینترنتی را ترجیح می‌دهند. همین رفت و آمدها درآمدِ خوبی برای تعداد زیادی از رانندگان تاکسی‌های اینترنتی دارد.
سوپرمارکت‌ها (هر شب حدود چهار هزار تماشاچیِ سی‌صد هستند، هر کدام یک آب‌معدنی در مسیر بخرند)، داربست، صندلی، سازه‌های مهندسی، تهیه دکور، نور، لباس، چاپ بنر، گروه صدا، گروه تصویر، نوازندگان، بازیگران، تیم پرتعداد حراست و راهنماها، عکاس و... هر کدام از این موارد، نفرات بسیاری را به طور موقت صاحب شغل می‌کند و برایشان درآمد دارد.
حالا تصور کنید که در تمام طول سال این نوع برنامه‌ها به صورت منظم و دائم اجرا شوند. یعنی دولت‌ها سنگ‌اندازی‌ها را کنار بگذارند و مسیر را برای چنین رویدادهایی، هموارتر کنند. آیا چیزی جز تزریق آرامش، نشاط و البته گردش اقتصادی و ایجاد شغل به ارمغان خواهد آورد؟
اما در «سی صد» چه می‌بینیم!
تماشاگران «سی‌صد» سه بار غافلگیر می‌شوند/ فرصت‌های شغلی پروژه‌ای عظیم
کنسرت نمایش سی صد صحنه‌ای از تاریخ ایران را باز می‌کند که در آن یکی از تلخ‌ترین وقایع این سرزمین که همان حمله مغول‌ها و آتش زدن بزرگترین کتابخانه‌ها و منابع مکتوب ایران از جمله شاهنامه بود را نظاره می‌کنیم. روایت نمایش به قلم شیوا و جذاب محمد رحمانیان آنقدر صحیح بیان می‌شود که گویی تلخی حمله مغول‌ها در همان لحظه در کام می‌نشیند! افسوسِ مخاطب آنجا دوچندان می‌شود که در دوره‌ای که به جای کتاب سوزی بی محلی به کتاب رونق گرفته کمتر کسی می‌داند که تاریخ این سرزمین و تاریخ مکتوب گذشتگان با چه جانفشانی‌هایی حفظ شده است.
به عقیده نگارنده، مخاطب در این کنسرت نمایش با سه غافل گیری مواجه می‌شود: غافل گیری اول مربوط به کارگردانی صحنه‌های نمایشی کنسرت توسط امیر جدیدی است. جدیدی ثابت کرده بی‌دلیل و یک شبه پله‌های ترقی را طی نکرده و حاصل ممارست و تلاش او خلق صحنه‌های جذاب این نمایش است. استفاده جذاب و زیرکانه از نمای کاخ سعدآباد به عنوان بک‌گراند نمایش، بهره گیریِ به‌جا و مناسب از مپینگ و انتخاب صحیح بازیگران که خود غافل گیری تازه‌ای بود نیز بر جذابیت اثر افزوده بود. حضور استاد نصیریان و استاد کیانیان اعتبار بخش برنامه بود. جواد عزتی، طناز طباطبایی و امیر جدیدی چون همیشه درخشان ظاهر شدند.
اما بازی مهران غفوریان که این روزها ایفای نقش‌های جدی را تجربه می‌کند چیز دیگری ست! غفوریان با تغییر مسیری آگاهانه توانایی بالای خود را در بازآفرینی نقش‌های جدی به رخ مخاطب می‌کشد.
غافل گیری دوم خود سهراب پورناظری ست! سهراب نشان داده هنوز برگ‌های برنده‌ای دارد که عیان نشده‌اند. صدای گرم و مخملی سهراب به طراوت سه تار نوازی‌اش در جان مخاطب می‌نشیند. البته در بخش آوازی، نمایش خواننده دیگری هم دارد که توانسته در سطحی استاندارد رضایت مخاطب را جلب کند.
تماشاگران «سی‌صد» سه بار غافلگیر می‌شوند/ فرصت‌های شغلی پروژه‌ای عظیم
رضا بهرام هنرمند موسیقی پاپ که مخاطبان بسیاری نیز دارد دیگر خواننده این برنامه است. بهرام این روزها توانمندی خود را در موسیقی سنتی در معرض آزمونی سخت قرار داده که از قضا ماحصل کار مقبول است. چند سال پیش در کنسرت نمایش «سی» خواننده اصلی برنامه همایون شجریان بود که بدون شک اگر امروز او جزئی از نمایش سی صد بود بر وزن فنی و کیفی اثر افزوده می‌شد اما به گواه استقبال مخاطبان که باعث تمدید برنامه تا ۱۸ تیرماه شده، نبود همایون شجریان لطمه‌ای به اثر وارد نکرده و در غیاب این خواننده طراز اول موسیقی هم، نمایش سی صد به اثری جاندار و باقوام تبدیل شده است. هر چند به نظر می رسد سهراب پورناظری می توانست در چیدمان گروه موسیقی کریمانه‌تر برخورد کند و با افزایش تعداد نوازندگان بر جذابیت اجرا بی‌افزاید اما گروه با همین تعداد نوازنده نیز به خوبی از پس کار برآمده و ماحصل آن شنیدنی شده است.
غافل گیری سوم اما مربوط به ظهور پدیده‌ای به نام دلنیا آرام است. بازیگر - خواننده‌ای که در نمایش «سی» هم حضور داشت اما در نمایش سی صد ضمن ارائه بازی روان و مسلط، نشان داد در آواز هم بسیار توانمند است. دلنیا آرام که این روزها از او به نام اعجوبه یاد می‌شود با داشتن حنجره‌ای منحصر به فرد و استثنایی در صحنه‌های حضورش روی صحنه، خصوصا در لحظات پاسخ به کمانچه نوازی جذاب سهراب پورناظری مخاطب را مجذوب هنرنمایی خود می‌کند.
در مجموع کنسرت نمایشِ سی صد ضمن بازگو کردن واقعه‌ای بسیار مهم و تاریخی و تلاش برای ارتقاء سطح فهم و آگاهی جامعه، همچنین ایجاد فضایی مفرح و پرنشاط، به گردش سرمایه و ایجاد اشتغال (هرچند کوتاه مدت) کمک شایانی کرده است. وظیفه‌ای که نه تنها از گردن هنرمندان ساقط است بلکه باید در سطح ماندگارتری توسط دولت‌ها انجام شود.
تماشاگران «سی‌صد» سه بار غافلگیر می‌شوند/ فرصت‌های شغلی پروژه‌ای عظیم
به نظر نگارنده، کج فهمی و نادانی ست که دراین شرایط قدردان پورناظری‌ها نباشیم. باید به پاس هنرمندان فاخر، فهمیم و خوش فکر ایران زمین، تمام قد ایستاد و ادای احترام کرد.
پورناظری‌ها در یک دهه‌ی اخیر موسیقی ایرانی را وارد دنیای جدیدی کرده‌اند. دنیایی که به لطفِ آثارِ شنیدنیِ سهراب و تهمورس پورناظری، بر تعدادِ مخاطبانِ موسیقی ایران به شدت افزوده شده است.
به هر روی رویدادهای هنری در هر جامعه‌ای، آرامش و نشاط را برای مردمانِ آن جامعه به ارمغان می‌آورند. شکی نیست که هر رویدادی ضعف‌هایی هم خواهد داشت. سی‌صد اما نکات مثبت بسیاری داد و شاید بتوان آن را بزرگترین پروژه‌ی تاریخ موسیقی ایران تا به امروز نامید.
پروژه‌ای که برای راحتیِ دیدِ تماشاگران، سازه‌ای را طراحی و ساخته که ردیفِ آخرش، هفت متر و نیم از زمین فاصله می‌گیرند.
دیدنِ سی‌صد در فضایی آرام، زیر نورِ ستارگان، در میانِ درختانِ سعدآباد، ساعاتی آرامش و البته تفکر را برایمان به ارمغان می‌آورد. تفکری که ما را به غفلت‌مان نسبت به آثار ارزشمند ادبی واقف می‌کند و البته موظف‌مان می‌کند که حتما سری به شاهنامه بزنیم و آن را تورق کنیم.
انتهای پیام/
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه: سهراب پورناظری کنسرت نمایش نمایش سی صد غافل گیری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۴۰۱۰۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سالن کنسرت در ملایر ساخته می شود
ایسنا/همدان فرماندار ویژه ملایر نخستین جشنواره «شب های موسیقی تاک» را یک رویداد بزرگ فرهنگی و هنری در ملایر طی هفته اخیر دانست و گفت: با توجه به کمبود سالن موسیقی در ملایر،چند پروژه فرهنگی در دست اقدام داریم و یکی از طبقات در یکی از پروژه ها به سالن کنسرت اختصاص داده خواهد شد.
سلمان اسماعیلی شامگاه چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ماه در آیین اختتامیه نخستین جشنواره «شب های موسیقی تاک» در ملایر اظهار کرد: ملایر در این دوره میزبان گروه های موسیقی غرب کشور بود و از همین حالا به فکر میزبانی جشنواره موسیقی های سنتی در سطح ملی خواهیم بود.
وی با بیان اینکه یک سالن به روز، مجهز و در شان مردم تحت عنوان سالن کنسرت پیش بینی خواهد شد، افزود: این سالن به سرعت ساخته می‌شود و تقدیم مردم فرهنگ دوست ملایر خواهیم کرد.
اسماعیلی تصریح کرد: از دیرباز روح و نگاه ما با فرهنگ ها و هنرهای مختلف از جمله هنر پر رمز و راز موسیقی و شعر در هم آمیخته است و اصالتا و ذاتا علاقمند به موسیقی به ویژه موسیقی سنتی هستیم.
وی با بیان اینکه بسیاری از این سازها متعلق به ایران است، گفت: محاسبات پیدا و پنهان موسیقی و پیامی که منتقل می‌کند نشان می‌دهد این هنر با ذات ما هماهنگی دارد و ابزار آلات موسیقی مبتنی بر علم، هندسه و مضامین بلند عرفانی طراحی می شوند.
رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی ملایر نیز با اشاره به برگزاری نخستین جشنواره بزرگ «شب های موسیقی تاک» مطرح کرد: قصد داریم سال آینده این جشنواره را در سطح ملی برگزار کنیم.
فرشاد کشاورزیان به حضور چهار استان همدان، لرستان، مرکزی و کرمانشاه در این جشنواره اشاره و تصریح کرد: این جشنواره در سطح منطقه‌ای بود و اساتید مطرح کشوری و هنرمندانی از تهران در این جشنواره حضور داشتند.
کشاورزیان خاطرنشان کرد: وجود ۲۵۰ کارگاه ساز سازی در ملایر می تواند در کنار مبلمان منبت و انگور یک برند ملی برای این شهرستان باشد.
دبیر جشنواره موسیقی «شب‌های تاک» نیز اظهار کرد: طی جشنواره در پنج حوزه اجرای صحنه‌ای داشتیم و همزمان با آغاز به کار جشنواره، دومین نمایشگاه ساز و صنایع دستی در مجتمع فرهنگی و هنری ارشاد افتتاح شد و بعدازظهر هر روز کارگاه‌ها و ورک‌شاپ و تور گردشگری برگزار شد.
رضا قدسی با بیان اینکه در این جشنواره ۳۸۰ هنرمند حضور داشتند که ۲۸۰ نفر از فعالان عرصه موسیقی هستند ساخت یک سالن برای اهالی موسیقی را یکی از مطالبات مهم هنرمندان حوزه موسیقی در شهرستان خواند.
قدسی همچنین از حمایت‌های شهردار و شورای اسلامی شهر ملایر و خانه خلاق رُجا با ۶۰ هنرمند در ملایر و آموزشگاه موسیقی همراز قدردانی کرد.
وی همچنین خواستار حمایت مدیران و مسئولان فرهنگی و هنری شهرستان برای برگزاری این جشنواره در سطح ملی شد و افزود: در ملایر ۲۵۰ کارگاه ساز سازی شناسایی کردیم و امیدواریم ملایر بعنوان شهر ساز سازی در سطح ملی معرفی شود.
هادی فیض منش، معاون هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی همدان نیز تاکید کرد: علاوه بر نام ملایر با منبت و تاک، ملایر باید شهر سازها شود و امیدواریم هر ساله این جشنواره در ملایر برگزار شود.
انتهای پیام
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان